   Bu yakınlarda üstadımızın yanına ehemmiyetli iki miralay (ikisi de jandarma kumandanlarından), bir de ehemmiyetli bir meb’us (partinin müfettişlerinden) üstadın yanına geldiler. Uzun bir sohbetten sonra, üçü de kemâl-i teslimiyetle üstada dostluğa karar verdiler. Ve birisi, şimdiden Risâle-i Nur talebesi olmuş. O meb’us (müfettiş-i umûmî), eski Said’in dostu imiş. Gittikten sonra haber aldık ki; bu zatın vasıtasiyle eski Dahiliye Vekili ve şimdi partinin kâtib-i umûmîsi olan Hilmi Bey, bilhassa husûsi olarak üstadın ziyaretine gelecek ve dostana bir sûrette görüşecek. Onun için, üstad da size gönderdiğimiz bu sûreti aynen onun eline vermek, o mevzuda konuşmak için kaleme alınmış. Daha o gelmeden berâ’yı malûmat size göndermeye üstad bize izin verdi. Hem Re’fet Beyin mübârek mahdumu Hüsnü’nün küçük risâlesinin âhirine duasını yazdı, onu da leffen gönderiyoruz. Cenâb-ı Hakka hadsiz şükür olsun ki; hem Nurcu, hem ciddi dost, hem mütedeyyin bir Kaymakam, şimdi buraya kaymakam olmuş. Eskide size gönderilen “Dahiliye Vekili ile bir hasbıhal” nâmındaki parçayı dahi gönderiyoruz. Onu da üstad ona okuyacak. Kahraman Nazif’in ve Yâkub Cemâl’in, şimal-i garbîde, üç devletin Kur’ânı kabul etmesi “Zülfikâr”ın intişarına tevafuku; ve geçen sene, “Zülfikâr” çıkarsa, dahilen ve haricen büyük fütuhata vesile olacak hükmünü tasdik etmesi büyük bir fa’l-i hayırdır diye, biz de o iki kardeşimizin kanaatına iştirak ediyoruz. Bu fırtınalı ve ilhadlı asırda, biri gizli Alman, üçü aşikâr devletlerin, beşerin bu asırda Kur’âna şiddet-i ihtiyacını hissetmesi ve bilfiil kabul etmesi büyük bir hâdise-i Kur’âniyedir. Değil üç devlet, belki yalnız on meşhur adam, on feylesof dahi -birden- uzak memleketlerde Kur’ânı tasdik etmesi, bizlere ve Âlem-i İslâma büyük bir müjde ve avam-ı ehl-i îmana büyük bir kuvve-i ma’nevîye temin eder. Kelimenin manası için üzerini çift tıklayınız. | |||
